Zalegalizowanie dobudówki

Podstawę prawną stanowi: ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (zwana dalej ustawą z 1994 r.), ustawa z dnia 24 października 1974 r. Prawo budowlane (zwana dalej ustawą z 1974 r.).

Samowola budowlana

W przedstawionym stanie fatycznym mamy do czynienia z samowolą budowlaną i jej legalizacją.

Biorąc pod uwagę okres, w jakim dokonano inwestycji, wskazać należy, iż mają zastosowanie przepisu ustawy z 1974 r., które nie przewidywały opłat legalizacyjnych za samowolę budowlaną. W toku prowadzonego postępowania administracyjnego w przedmiocie samowoli budowlanej niezbędnym jest by udowadniać organowi, że roboty budowlane przy samowolnie pobudowanym obiekcie budowlanym zakończone zostały przed dniem 1 stycznia 1995 r.

Zobacz też: Staw do 1000 m2

Zalegalizowanie dobudowanego budynku

Organ prowadzący postępowanie w przedmiocie stwierdzenia istnienia samowoli budowlanej musi dokonać ustaleń w zakresie daty jej powstania, porównać ją z warunkami technicznymi i miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy oraz sprawdzić czy nie powoduje zagrożenia dla życia lub mienia. Gdy wszystkie te przesłanki zostaną zrealizowane, możliwa będzie legalizacja takiej budowy. Sama procedura legalizacji podlega na dostarczeniu organowi szeregu dokumentów: zaświadczenie wójta, burmistrza albo prezydenta miasta o zgodności budowy z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego; albo decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w przypadku braku obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego; 4 egzemplarze projektu budowlanego wraz z opiniami, uzgodnieniami, pozwoleniami i innymi dokumentami, wymaganymi przepisami szczególnymi; oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.

W następstwie przeprowadzonego postępowania zostanie wydana decyzja administracyjna (pozwolenie na budowę, a następnie pozwolenie na użytkowanie) i tym samym obiekt przestanie być samowolą budowlaną. Gdyby jednak organ stwierdził, iż prace te został wykonane po 1 stycznia 1995 r., to wówczas nałożyłby dodatkowo opłatę legalizacyjną.

Art. 48 ustawy z 1994 r. stanowi:

„1. Organ nadzoru budowlanego nakazuje, z zastrzeżeniem ust. 2, w drodze decyzji, rozbiórkę obiektu budowlanego lub jego części, będącego w budowie albo wybudowanego:

1) bez wymaganego pozwolenia na budowę albo

2) bez wymaganego zgłoszenia dotyczącego budowy, o której mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1a, 2b i 19a, albo pomimo wniesienia sprzeciwu do tego zgłoszenia.

2. Jeżeli budowa, o której mowa w ust. 1, jest zgodna z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a w szczególności ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i innymi aktami prawa miejscowego oraz nie narusza przepisów, w tym techniczno-budowlanych, w zakresie uniemożliwiającym doprowadzenie obiektu budowlanego lub jego części do stanu zgodnego z prawem, organ nadzoru budowlanego wstrzymuje postanowieniem prowadzenie robót budowlanych. Na postanowienie przysługuje zażalenie.

3. W postanowieniu, o którym mowa w ust. 2, ustala się wymagania dotyczące niezbędnych zabezpieczeń budowy oraz nakłada obowiązek przedstawienia, w wyznaczonym terminie:

1) zaświadczenia wójta, burmistrza albo prezydenta miasta o zgodności budowy z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w przypadku braku obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego;

2) dokumentów, o których mowa w art. 33 ust. 2 pkt 1, 2 i 4 oraz ust. 3; do projektu architektoniczno-budowlanego nie stosuje się przepisu art. 20 ust. 3 pkt 2.

4. W przypadku niespełnienia w wyznaczonym terminie obowiązków, o których mowa w ust. 3, stosuje się przepis ust. 1.

5. Przedłożenie w wyznaczonym terminie dokumentów, o których mowa w ust. 3, traktuje się jak wniosek o zatwierdzenie projektu budowlanego i pozwolenie na wznowienie robót budowlanych, jeżeli budowa nie została zakończona”.

Zgodnie z art. 104 ust. 2 ustawy z 1994 r. przepisu art. 48 nie stosuje się do obiektów, których budowa została zakończona przed dniem wejścia w życie ustawy lub w stosunku do których przed tym dniem zostało wszczęte postępowanie administracyjne. Do takich obiektów stosuje się przepisy dotychczasowe. Ustawa ta weszła w życie w dniu 1 stycznia 1995 r.

Opłata legalizacyjna

Stawka opłaty legalizacyjnej została unormowana w art. 59f. Zgodnie z tym przepisem:

„1. W przypadku stwierdzenia w trakcie obowiązkowej kontroli nieprawidłowości w zakresie, o którym mowa w art. 59a ust. 2, wymierza się karę stanowiącą iloczyn stawki opłaty (s), współczynnika kategorii obiektu budowlanego (k) i współczynnika wielkości obiektu budowlanego (w).

2. Stawka opłaty (s) wynosi 500 zł.

3. Kategorie obiektów, współczynnik kategorii obiektu oraz współczynnik wielkości obiektu określa załącznik do ustawy.

4. W przypadku gdy w skład obiektu budowlanego, z wyjątkiem budynku mieszkalnego jednorodzinnego, wchodzą części odpowiadające różnym kategoriom, karę stanowi suma kar obliczonych dla różnych kategorii.

5. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w zakresie, o którym mowa w art. 59a ust. 2, karę oblicza się odrębnie za każdą stwierdzoną nieprawidłowość. Karę stanowi suma tak obliczonych kar.

6. W przypadku wymierzenia kary organ nadzoru budowlanego, w drodze decyzji, odmawia wydania pozwolenia na użytkowanie i przeprowadza, w odpowiednim zakresie, postępowanie, o którym mowa w art. 51”.

Data powstania samowoli – dobudówki

Podsumowując, przedmiotowa inwestycja ze względu na brak uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę, której wykonanie zakończone zostałoby decyzją o pozwoleniu na użytkowanie, stanowi samowolę budowlaną. W przedmiotowej sprawie data budowy przedmiotowej inwestycji ma kluczowe znaczenie dla braku obowiązku zapłaty opłaty legalizacyjnej. W celu legalizacji tej inwestycji zostaną Państwo zobligowani do dostarczenia szeregu dokumentów, na podstawie których zostanie wydana stosowana decyzja administracyjna. Jednak w toku całego postępowania najważniejsze znaczenie ma wykazywanie daty powstania tej samowoli.

Źródła:

1. Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - Dz.U. 1994 nr 89 poz. 414

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.