Stawka amortyzacyjna za pawilon usługowy

Amortyzacja pawilonu handlowego postawionego na cudzym gruncie

Z treści przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

• budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
• maszyny, urządzenia i środki transportu,
• inne przedmioty
  
  – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy.

Amortyzacji podlegają również niezależnie od przewidywanego okresu używania:

• przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych",
• budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,
• składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 23a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników – jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający
  
  – zwane także środkami trwałymi.

Stawkę indywidualną dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych ustala się na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl powołanego przepisu podatnicy mogą indywidualnie ustalać stawki amortyzacyjne dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych, z tym że dla:

• inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach - okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat; 
  inwestycji w obcych środkach trwałych innych niż wymienione w pkt 1 - okres amortyzacji ustala się według zasad określonych w ust. 1 pkt 1 i 2.

Poprzez „inwestycje w obcych środkach trwałych” należy rozumieć nakłady ponoszone na ulepszenie istniejącego już środka trwałego, który nie stanowi własności (współwłasności) podatnika, jest jednak wykorzystywany na podstawie stosownej umowy (najmu, dzierżawy itp.).

Pawilon a grunt pod nim

Z kolei pod pojęciem budynek, zgodnie z ustawą Prawo budowlane, należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Zgodnie z zapisem art. 46 Kodeksu cywilnego nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiącej odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki trwale z gruntem związane są zaś częścią składową nieruchomości.

W świetle powyższe stwierdzić należy, że pawilon nie stanowi części składowej gruntu (nie jest trwale z gruntem związany), grunt i pawilon stanowią dwa odrębne przedmioty własności, przy czym pawilon stanowi rzecz ruchomą. Mając na uwadze powyższe, pawilonów posadowionych na dzierżawionym gruncie nie związanych trwale z gruntem nie można uznać za inwestycję w obcym środku trwałym. Pawilony, jako przedmioty będące odrębnym przedmiotem własności należy uznać za środki trwałe Wnioskodawcy.

Zgodnie z opisem do Klasyfikacji Środki Trwałych, do grupy 8 zaliczane są wolno stojące nie związane w sposób trwały z gruntem, budki, kioski, domki campingowe i inne obiekty z wyjątkiem ujętych w grupie 1 – „Budynki i lokale".

Podleganie amortyzacji przez pawilon handlowy

Z uwagi na fakt, iż w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym nie mamy do czynienia z inwestycją w obcym środku trwałym, należy przyjąć, że pawilony podlegają amortyzacji na zasadach ogólnych wg stawki właściwej dla tychże środków trwałych, określonej w Wykazie Rocznych Stawek Amortyzacyjnych. Pawilon handlowy stanowi odrębny budynek, to należy stosować takie same zasady, jak przy amortyzacji własnego środka trwałego, tzn. przedmiotowy budynek niemieszkalny winien być amortyzowany według zasad ogólnych przy zastosowaniu stawki określonej w Wykazie stawek amortyzacyjnych – tj. przy zastosowaniu stawki 10%.

Źródła:

1. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny - Dz.U. 1964 nr 16 poz. 93

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.