• Autor: Izabela Nowacka-Marzeion
W warunkach zabudowy otrzymałem obowiązującą linię zabudowy od drogi powiatowej (w terenie zabudowanym) dla budynku frontowego w odległości 12 m. Złożyłem wniosek o zmianę tej odległości na 8 m. Decyzja jest odmowna. W przedmiotowym postępowaniu występują dodatkowe strony – sąsiedzi po obydwu stronach mojej nieruchomości, których zgoda jest niezbędna do wydania pozytywnej decyzji zmieniającej. Sąsiedzi nie wyrazili zgody, chociaż nie narusza to ich interesów. Dowiedziałem się, że mogę wystąpić z wnioskiem o ponowne wydanie warunków zabudowy z określeniem odległości linii zabudowy od drogi. Sądzę, że tryb odwoławczy trwałby długo i nie jestem pewny, czy byłby dla mnie korzystny, dlatego postanowiłem po raz drugi wystąpić o wydanie warunków zabudowy. Czy taka droga przyniesie mi oczekiwany rezultat? Czy mam szansę na odwołanie się od negatywnej dla mnie decyzji?
Nie sądzę, aby nowy wniosek przyniósł Panu inny wynik. Chyba że decyzja będzie oparta o inne przesłanki i inny wniosek (tu konieczna byłaby analiza decyzji, którą Pan otrzymał).
Przepisy ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym przewidują wymóg wskazania linii zabudowy zarówno w planie miejscowym, jak i w decyzji o warunkach zabudowy, która wydawana jest w razie braku planu miejscowego. Wymóg ten dotyczy linii zabudowy od strony dróg publicznych.
Zgodnie z art. 52 ust. 1 w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy o planowaniu podstawą ustalenia warunków zabudowy w decyzji administracyjnej jest wniosek inwestora, który musi spełniać wymagania określone w art. 52 ust. 2 ustawy o planowaniu.
Zgodnie z art. 61 ust. 1 ustawy o planowaniu – wydanie decyzji o warunkach zabudowy jest możliwe jedynie w przypadku łącznego spełnienia następujących warunków:
1) co najmniej jedna działka sąsiednia, dostępna z tej samej drogi publicznej, jest zabudowana w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym gabarytów i formy architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz intensywności wykorzystania terenu;
2) teren ma dostęp do drogi publicznej;
3) istniejące lub projektowane uzbrojenie terenu, z uwzględnieniem ust. 5, jest wystarczające dla zamierzenia budowlanego;
4) teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne albo jest objęty zgodą uzyskaną przy sporządzaniu miejscowych planów, które utraciły moc na podstawie art. 67 ustawy, o której mowa w art. 88 ust. 1;
5) decyzja jest zgodna z przepisami odrębnymi.
Zgodnie z art. 60 ust. 1 ustawy o planowaniu, decyzję o warunkach zabudowy wydaje wójt, burmistrz albo prezydent miasta po uzgodnieniu z organami, o których mowa w art. 53 ust. 4 i uzyskaniu uzgodnień lub decyzji wymaganych przepisami odrębnymi. Spośród tych uzgodnień koniecznymi w niniejszej sprawie ze względu na jej przedmiot były uzgodnienia, o jakich mowa w art. 53 ust. 4 pkt 6 i pkt 8 ustawy o planowaniu.
Z treści przepisu § 3 ust. 2 rozporządzenia wynika, że organ wyznacza wokół działki budowlanej, której dotyczy wniosek o ustalenie warunków zabudowy, obszar analizowany i przeprowadza na nim analizę w zakresie warunków, o których mowa w art. 61 ust. 1-5 ustawy. Granice obszaru analizowanego wyznacza się na kopii mapy, o której mowa w art. 52 ust. 2 pkt 1 ustawy, w odległości nie mniejszej niż trzykrotna szerokość frontu działki objętej wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy, nie mniejszej jednak niż 50 metrów.
Zobacz też: Linia zabudowy od drogi gminnej
Zarówno językowa, jak i celowościowa wykładnia przepisów art. 61 ust. 1-5 ustawy o planowaniu nie pozwala na przyjęcie, że istnieje obowiązek wyznaczenia linii zabudowy nie tylko od frontu działki znajdującego się przy drodze publicznej, ale z każdej strony tej działki. Przepisy § 4 ust. 2-4 rozporządzenia ws. wymagań nowej zabudowy konsekwentnie posługują się w odniesieniu do linii zabudowy liczbą pojedynczą, a nie mnogą. Potwierdzenie, że ustalana jest tylko jedna linia zabudowy od strony drogi publicznej zawiera natomiast wprost ust. 3 powołanego paragrafu. Jeżeli linia istniejącej zabudowy na działkach sąsiednich przebiega tworząc uskok, wówczas zgodnie z tym przepisem, obowiązująca linia nowej zabudowy ustalana jest jako kontynuacja linii zabudowy tego budynku, który znajduje się w większej odległości od pasa drogowego (por. wyrok WSA w Łodzi z dnia 14 marca 2012 r., II SA/Łd 31/12, LEX nr 1139080, wyrok WSA w Gliwicach z dnia 6 sierpnia 2014 r., II SA/Gl 218/14, LEX nr 1500305, wyrok WSA w Olsztynie z dnia 5 lutego 2015 r., II SA/Ol 1295/14, LEX nr 1635013, Alicja Plucińska-Filipowicz Komentarz Lex do § 4 rozporządzenia w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego).
Żaden przepis nie określa wymogu zgody sąsiadów na zmianę linii zabudowy, stąd konieczność analizy decyzji. Linię zabudowy określa organ na podstawie przepisów ustawy i rozporządzenia, a nie stanowiska sąsiadów.
Przypadek pana Andrzeja
Pan Andrzej planował budowę niewielkiego domu jednorodzinnego przy drodze powiatowej. Otrzymał warunki zabudowy z linią zabudowy wyznaczoną na 12 metrów od drogi, co znacznie ograniczało powierzchnię użytkową działki. Złożył wniosek o przesunięcie linii na 8 metrów, argumentując racjonalność zabudowy w gęsto zaludnionej okolicy. Niestety, sąsiedzi nie wyrazili zgody, a urząd odmówił zmiany, powołując się na analizę przestrzenną. Pan Andrzej rozważał odwołanie, ale ze względu na czasochłonność procedury, zdecydował się ponownie wystąpić o warunki zabudowy, licząc na inne okoliczności prawne.
Sytuacja pani Elżbiety
Pani Elżbieta odziedziczyła działkę budowlaną w miejscowości, gdzie obowiązywały rygorystyczne przepisy dotyczące linii zabudowy. Choć w sąsiedztwie kilka domów było usytuowanych bliżej drogi, dla jej działki określono odległość aż 12 metrów. Wniosek o zmniejszenie tej odległości spotkał się z odmową, mimo że właściciele sąsiednich posesji początkowo wyrażali neutralność. Okazało się, że to organ administracji, a nie sąsiedzi, decyduje na podstawie analizy urbanistycznej. Pani Elżbieta musiała pogodzić się z decyzją i dostosować projekt budynku do istniejących wymogów.
Historia pana Tomasza
Pan Tomasz planował budowę warsztatu przy ruchliwej drodze wojewódzkiej. Chciał maksymalnie wykorzystać przestrzeń, dlatego wnioskował o zmniejszenie obowiązującej linii zabudowy z 12 do 8 metrów. Pomimo konsultacji z sąsiadami i zebranych podpisów poparcia, urząd odmówił, wskazując na przepisy i istniejącą analizę przestrzenną, która zakładała większą odległość dla zachowania ładu urbanistycznego. Tomasz zdecydował się nie tracić czasu na długie postępowanie odwoławcze i przeprojektował inwestycję zgodnie z decyzją urzędu.
Kwestia zmiany odległości linii zabudowy od drogi publicznej to proces złożony i w dużej mierze zależny od przepisów prawa oraz przeprowadzanej przez urząd analizy urbanistycznej. Choć może się wydawać, że zgoda sąsiadów przybliży pozytywną decyzję, w praktyce kluczowe znaczenie ma ocena organu administracji, a nie stanowisko właścicieli sąsiednich nieruchomości. Nawet ponowne złożenie wniosku nie gwarantuje innego rozstrzygnięcia, jeśli okoliczności sprawy pozostają niezmienne. Dlatego przed podjęciem kolejnych kroków warto dokładnie przeanalizować dotychczasową decyzję i rozważyć, czy rzeczywiście istnieją przesłanki, które mogłyby wpłynąć na zmianę stanowiska urzędu.
Jeżeli masz wątpliwości dotyczące warunków zabudowy, interpretacji przepisów lub chcesz sprawdzić, czy w Twojej sytuacji istnieje realna szansa na zmianę decyzji administracyjnej, skorzystaj z naszej pomocy. Oferujemy szybkie i rzetelne porady prawne online — bez wychodzenia z domu, z pełnym zrozumieniem Twojej sprawy i jasnym wyjaśnieniem możliwych rozwiązań. Nasi prawnicy przeanalizują Twoją sytuację indywidualnie i wskażą najlepsze możliwe kroki, abyś mógł podejmować decyzje ze spokojem i pewnością.
1. Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - Dz.U. 2003 nr 80 poz. 717
2. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 14 marca 2012 r., II SA/Łd 31/12
3. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Apelacyjnego w Gliwicach z dnia 6 sierpnia 2014 r., II SA/Gl 218/14
4. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Apelacyjnego w Olsztynie z dnia 5 lutego 2015 r., II SA/Ol 1295/14
Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.
Zapytaj prawnika - porady prawne online
O autorze: Izabela Nowacka-Marzeion
Magister prawa, absolwentka Wydziału Prawa Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Doświadczenie zdobyła w ogólnopolskiej sieci kancelarii prawniczych, po czym podjęła samodzielną praktykę. Specjalizuje się w prawie cywilnym, rodzinnym, pracy oraz ubezpieczeń społecznych. Posiada bogate doświadczenie w procedurach administracyjnych, prawem budowlanym oraz postępowaniach cywilnych. Prywatnie interesuje się sukcesją i planowaniem spadkowym oraz zabezpieczeniem firm.
Zapytaj prawnika