Instalacja centralnego ogrzewania jako samowola

Zmiana ustawy Prawa budowlanego a samowola budowlana w postaci wykonania instalacji centralnego ogrzewania

Problem rzeczywiście wydaje się być skomplikowany, jednak po głębszej analizie należy dojść do wniosku, że rozwiązanie jest proste.

Zgodnie z podstawową zasadą polskiego prawa nie działa ono wstecz. Zatem zastane stany faktyczne należy oceniać według przepisów aktualnie obowiązujących. Jeśli ustawodawca chciałby, by jakiś stan faktyczny był oceniany z uwzględnieniem przepisów z danego momentu, wówczas musiałby taką regulację w ustawie zamieścić. Tak było w przypadku samowoli budowlanych powstałych przed wejściem w życie aktualnie obowiązującej ustawy Prawo budowlane. Wówczas ustawodawcza w art. 103 ustawy wyraźnie zaznaczył, że „do spraw wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy, a niezakończonych decyzją ostateczną, stosuje się przepisy ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2”.

Ustęp 2 cytowanego przepisu stanowi natomiast, że „przepisu art. 48 [dotyczącego opłat legalizacyjnych] nie stosuje się do obiektów, których budowa została zakończona przed dniem wejścia w życie ustawy lub w stosunku do których przed tym dniem zostało wszczęte postępowanie administracyjne. Do takich obiektów stosuje się przepisy dotychczasowe”.

Przenosząc powyższe na grunt konkretnego wskazanego przez Pana przypadku, należy stwierdzić, ze w przypadku wykrycia wykonania takiej modernizacji budynku, stosowane muszą być aktualnie obowiązujące przepisy. Te zaś włączają z zainteresowania organów nadzoru budowlanego budowę instalacji elektroenergetycznych, wodociągowych, kanalizacyjnych, cieplnych i telekomunikacyjnych wewnątrz budynku (na mocy art. 29 ust. 1 pkt. 27 Prawa budowlanego w brzmieniu obowiązującym po 28 czerwca 2015 r.).

Do wniosku takiego prowadzi brzmienie art. 6 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy Prawo budowlane oraz zmianie niektórych innych ustaw. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu do spraw wszczętych i niezakończonych do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy decyzją ostateczną stosuje się przepisy dotychczasowe. Do opłat legalizacyjnych, o których mowa w art. 49 ust. 1 i art. 49b ust. 4 ustawy, o której mowa w art. 1, ustalanych w postępowaniach wszczętych i niezakończonych decyzją ostateczną do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Skoro nawet postępowania już wszczęte przed wejściem w życie przepisów nowelizujących będą umarzane jako bezzasadne z uwagi na brak bezprawności działań inwestora, to tym bardziej stany faktyczne wykryte po wejściu w życie przepisów, zgodne z nowym prawem, nie mogą być penalizowane.

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.