Zabudowa działki nad morzem zgodnie z MPZP

• Data: 2023-06-30 • Autor: Wioletta Dyl

Posiadam działkę nad morzem w miejscowości L., gdzie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Chciałbym wybudować na niej 5 domków wczasowych na wynajem. W MPZP mam zapisane, że mogę budować budynki rekreacji indywidualnej lub budynki usług turystycznych. Czy mogę postawić więcej niż jeden budynek rekreacji indywidualnej (letniskowy)? Skoro chcę je wynajmować, czy powinny to być budynki usług turystycznych? W załączniku MPZP z oznaczoną moją działką.

Masz podobny problem? Kliknij tutaj i zadaj pytanie.

Zabudowa działki nad morzem zgodnie z MPZP

Budynek rekreacji indywidualnej czyli domek letniskowy

Rzeczywiście teren, na którym znajduje się Pana działka, został oznaczony symbolami ML i U, co oznaczałoby możliwość zabudowy letniskowej (rekreacji indywidualnej) oraz zabudowy usługowej.

Budynek rekreacji indywidualnej to tak zwany domek letniskowy. Zgodnie z § 3 pkt 7 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie – oznacza to budynek przeznaczony do okresowego wypoczynku. Okresowy charakter wypoczynku oznacza, że domek rekreacji indywidualnej nie jest przeznaczony do zaspokojenia potrzeb w zakresie wypoczynku dla nieoznaczonego kręgu podmiotów. Celem bowiem takiego domku jest wyłącznie przeznaczenie dla odpoczynku dla jego właściciela. W tym miejscu widać różnicę między domkiem rekreacji indywidualnej a zabudową dotyczącą usług turystycznych i hotelarskich. Te bowiem są przeznaczone dla szerokiego kręgu odbiorców. Cel domku rekreacji indywidualnej wyklucza więc możliwość wynajmu, albowiem w tym wypadku mielibyśmy do czynienia z realizacja funkcji usługowej, która to nie może być traktowana jednakowo z zapewnieniem rekreacji indywidualnej. Zgłoszenie dotyczące zespołu pięciu budynków tworzących ośrodek wypoczynkowy wymaga pozwolenia na budowę. Wprawdzie budowa wolno stojących parterowych budynków rekreacji indywidualnej jest zwolniona z obowiązku uzyskania pozwolenia, ale dotyczy to budynków przeznaczonych do odpoczynku dla ich właściciela. Nie mieszczą się tu obiekty mające służyć prowadzeniu działalności usługowej. To, ile budynków ostatecznie będzie można postawić, zależy także od miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Masz problem prawny? Kliknij tutaj i zapytaj prawnika ›

Inny obiekt hotelowy – świadczeniem usług hotelarskich

Budynki określone przez Pana to inne obiekty, w których świadczone są usługi hotelarskie. Inny obiekt hotelowy — to obiekt noclegowy, podzielony na pokoje, podlegający jednemu zarządowi, świadczący pewne usługi, w tym przynajmniej codzienne sprzątanie pokoi, słanie łóżek i mycie urządzeń sanitarnych (np. obiekt spełniający zadania hotelu, motelu lub pensjonatu, któremu nie została nadana kategoria).

Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych – wykonywanie działalności usługowej polegającej na wynajmie turystom na krótkotrwałe okresy mieszkania położonego w gospodarstwie rolnym, domku letniskowego położonego na terenie wiejskim i miejsc na ustawianie namiotów – zgodnie z art. 5a pkt. 6 lit.a) ustawy z dnia 26 lipca 1991r o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r Nr 14, poz. 176 z późn.zm.) –zalicza się do pozarolniczej działalności gospodarczej. Wynajmowanie tych domków będzie działalnością gospodarczą – mieści się to w kategorii związanej ze świadczeniem usług hotelarskich. Działalność polegająca na krótkotrwałym wynajmie lokali zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług została sklasyfikowana w Sekcji H, dziale 55, symbol 55.23.13 jako usługi wynajmu umeblowanych lokali krótkotrwałego zakwaterowania takich jak: pokoje gościnne, kwatery wiejskie, domki letniskowe, apartamenty. W tekście jednolitym opublikowanym w Dz. U. Nr 223 z 2004 r., poz. 2268 w art. 35 ust. 3 czytamy: „Za inne obiekty, w których mogą być świadczone usługi hotelarskie, uważa się także wynajmowane przez rolników pokoje i miejsca na ustawienie namiotów w prowadzonych przez nich gospodarstwach rolnych, jeżeli obiekty te spełniają minimalne wymagania co do wyposażenia, o których mowa w art. 45 pkt. 4, oraz wymagania określone w ust. 1 pkt. 2”.

To oznacza, że prowadząc wynajem domków, będzie Pan prowadził wynajem „innych obiektów, w których świadczone są usługi hotelarskie”. Konsekwencją tego stanu rzeczy jest:

  • obowiązek zgłoszenia obiektu do ewidencji innych obiektów świadczących usługi hotelarskie, prowadzonej przez wójta (burmistrza, prezydenta) właściwego ze względu na położenie obiektu,
  • przestrzeganie minimalnych wymagań co do wyposażenia,
  • przestrzeganie wymagań sanitarnych, przeciwpożarowych itp.

Dwa ostatnie punkty regulowane są w Rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy w sprawie obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których świadczone są usługi hotelarskie z dnia 19 sierpnia 2004 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 22, poz. 169 z późn.).

Potrzebujesz pomocy prawnika? Kliknij tutaj i opisz swój problem ›

Zgłoszenie obiektu hotelarskiego do ewidencji

Zgłoszenie obiektu do ewidencji jest obowiązkiem, którego dokonanie przedsiębiorca lub rolnik powinien udowodnić. Wystarczy w tym celu potwierdzenie nadania pisma zgłaszającego lub potwierdzenie jego złożenia dokonane na kopii pisma. Nie jest konieczne wydawanie przedsiębiorcy żadnej decyzji lub postanowienia o wpisaniu obiektu do ewidencji. Ewentualnym dokumentem urzędowo potwierdzającym pozostawanie w ewidencji może być zaświadczenie wydane przedsiębiorcy na jego żądanie, na podstawie przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego o wydawaniu zaświadczeń.

W praktyce więc prowadzona przez Pana działalność powinna być traktowane jak zakład hotelarski i posiadać książki zameldowań. Książkę taką można dostać we własnym urzędzie gminy. Zaniedbania w wykonywaniu obowiązku meldunkowego powodują odpowiedzialność na podstawie przepisów o wykroczeniach.

Jednocześnie na osobach prowadzących księgi meldunkowe spoczywa obowiązek ochrony znajdujących się w nich danych osobowych, do czego zobowiązuje ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z dnia 29.10.1997 r. Nr 133, poz. 883 z późniejszymi zmianami).

Kliknij tutaj i zapytaj prawnika online ›

Przykłady

Kawiarnia zamieniona w trzy lokale – sukces z ograniczeniem

Pan Marek posiadał lokal użytkowy na parterze budynku w centrum Wrocławia, w którym prowadził małą kawiarnię. Gdy działalność przestała być opłacalna, postanowił podzielić lokal na dwa mieszkania i niewielki lokal użytkowy z osobnym wejściem – planował wynajem. Posiadał zgodę wspólnoty oraz szczegółowy projekt. Po wykonaniu prac budowlanych wystąpił o zaświadczenia o samodzielności. Mieszkania je uzyskały bez problemu. Jednak pomieszczenie, które miało pełnić funkcję lokalu, znajdowało się w części dawnej piwnicy – było zbyt niskie i nie miało okien zgodnych z przepisami. Starostwo odmówiło wydania zaświadczenia o samodzielności, uznając, że lokal nie spełnia wymogów. Ostatecznie Pan Marek mógł wyodrębnić tylko dwa mieszkania. Trzeci lokal pozostał częścią jednego z mieszkań, co wpłynęło na jego wartość.

 

Adaptacja piwnicy zakończona sporem sądowym

Pani Joanna odziedziczyła duży lokal użytkowy w Krakowie. Zgromadziła pełną dokumentację, uzyskała zgodę wspólnoty mieszkaniowej i podjęła się adaptacji piwnicy na niezależny lokal użytkowy. Zgodnie z planem, miała on mieć niezależne wejście z zewnątrz. Wszystko przebiegało pomyślnie, aż do etapu uzyskiwania zaświadczenia o samodzielności – starosta odmówił, argumentując zbyt niską wysokość pomieszczenia i brak odpowiedniego doświetlenia naturalnego. Pani Joanna odwołała się, a następnie skierowała sprawę do sądu administracyjnego. Proces trwał ponad dwa lata i zakończył się niepowodzeniem. Koszty adaptacji i postępowania znacząco przekroczyły potencjalny zysk ze sprzedaży lokalu.

 

Przebudowa zakończona sukcesem, ale z pełną zgodą wszystkich właścicieli

Pan Tomasz nabył duży lokal użytkowy w nowym budynku mieszkalnym w Poznaniu. Od początku planował jego podział na trzy niezależne nieruchomości: dwa mieszkania i lokal usługowy. Kluczowe było jednak uzyskanie jednomyślnej zgody wszystkich właścicieli lokali, ponieważ podział wiązał się ze zmianą udziałów w nieruchomości wspólnej. Jeden z właścicieli – starszy pan, właściciel najmniejszego mieszkania – początkowo sprzeciwiał się, obawiając się wzrostu kosztów utrzymania części wspólnych. Po kilku spotkaniach i ustaleniu rekompensaty finansowej, udało się uzyskać jego zgodę. Dzięki temu Pan Tomasz przeprowadził pełny proces – od adaptacji, przez zaświadczenia o samodzielności, po założenie nowych ksiąg wieczystych dla każdego z trzech lokali. Całość trwała niemal rok, ale zakończyła się pełnym sukcesem.

Podsumowanie

Podział lokalu użytkowego na kilka odrębnych nieruchomości to proces złożony, wymagający nie tylko odpowiednich prac budowlanych, ale przede wszystkim spełnienia rygorystycznych wymogów formalnych i technicznych. Nawet posiadanie zgody wspólnoty mieszkaniowej oraz szczegółowego projektu nie gwarantuje sukcesu – kluczowe jest uzyskanie zaświadczenia o samodzielności dla każdego z planowanych lokali, co może być szczególnie problematyczne w przypadku adaptacji piwnic. Ponadto każda zmiana udziałów w nieruchomości wspólnej musi być uzgodniona z wszystkimi właścicielami lokali, co często wymaga negocjacji i kompromisów. Dlatego warto przed rozpoczęciem inwestycji dokładnie przeanalizować uwarunkowania prawne i techniczne oraz zasięgnąć fachowej porady.

Oferta porad prawnych

Jeśli planujesz podział lokalu i potrzebujesz wsparcia w sprawach związanych z uzyskaniem zgód, zaświadczeń o samodzielności czy zmianą udziałów w nieruchomości wspólnej – skorzystaj z naszej pomocy. Oferujemy profesjonalne porady prawne online, szybko analizujemy dokumenty i odpowiadamy na pytania związane z Twoją sytuacją. Niezależnie od etapu, na którym jesteś, pomożemy Ci sprawnie przejść przez cały proces i uniknąć kosztownych błędów.

Źródła:

1. Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 1991 nr 80 poz. 350
2. Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - Dz.U. 1994 nr 89 poz. 414

3. Ustawa z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych - Dz.U. 2018 poz. 1000

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.

Zapytaj prawnika - porady prawne online

Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje!
Wycenę wyślemy do 1 godziny

Wioletta Dyl

O autorze: Wioletta Dyl

Radca prawny, absolwentka prawa na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego. Udziela porad prawnych z zakresu prawa autorskiego, nowych technologii, ochrony danych osobowych, a także prawa konkurencji, podatkowego i pracy. Zajmuje się również sporządzaniem regulaminów oraz umów, szczególnie z zakresu e-biznesu i prawa informatycznego, które jest jej pasją. Posiada kilkudziesięcioletnie doświadczenie prawne, obecnie prowadzi własną kancelarię prawną.



Porad przez Internet udzielają
prawnicy z dużym doświadczeniem

Zapytaj prawnika

Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje!
Wycenę wyślemy do 1 godziny

porady prawne online ePorady24.pl

prawo spadkowe

odpowiedziprawne.pl

Zadaj pytanie »