Oznaczenia działek w miejscowym planie

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego rozpatrywać można w kategoriach materialnych i formalnych. W kategorii formalnej miejscowy plan jest aktem prawa miejscowego (art. 14 ust. 8 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym; Dz. U. 2003 r. Nr 80 poz. 717; dalej jako u.p.z.). Wynika z tego, że plan miejscowy jest aktem normatywnym wyrażającym przepisy prawa obowiązujące na obszarze danej gminy. Ma to ten skutek, że jest źródłem prawa w rozumieniu art. 87 ust. 2 Konstytucji (zobacz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 lutego 2001 r., sygn. akt III RN 203/2000; OSNAPiUS 2001 r. nr 20 poz. 606) i stanowi podstawę działania organów administracji publicznej (art. 6 kodeksu postępowania administracyjnego). Wskazania jednak wymaga, że sąd administracyjny oceniając zgodność z prawem decyzji wydanej w oparciu o ustalenia miejscowego planu i dostrzegając, że akt ten jest niezgodny z ustawą, jest władny odmówić jego zastosowania i ocenić zgodność decyzji z przepisami samej ustawy (tak wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 lipca 1998 r., sygn. akt IV SA 1542/96; niepublikowany).

W kategorii materialnej miejscowy plan jest aktem prawnym kształtującym, wraz z innymi przepisami prawa, sposób wykonywania prawa własności nieruchomości (art. 6 ust. 1 u.p.z.). Zasadniczo z art. 140 Kodeksu cywilnego wynika prawo do swobodnego korzystania z rzeczy. Uprawnienie to ograniczone może być przez ustawy, zasady współżycia społecznego i społeczno-gospodarcze przeznaczenie prawa. Przedmiotowym ograniczeniem w sposobie wykonywania prawa własności nieruchomości jest poddanie korzystania z nieruchomości rygorom wynikającym z treści miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Jest to zamierzone przez ustawodawcę odstępstwo od zasady wyrażonej w art. 140 Kodeksu cywilnego. Z uwagi zatem na ograniczenie prawa własności plan miejscowy, podobnie jak inne ustawy w jakikolwiek sposób ograniczające prawo własności, nie może być interpretowany rozszerzająco.

Odstępstw od planu nie może być. Można wnioskować o jego zmianę. Nie wiem, w czym mylące może być oznaczenie działki jako mieszkaniowa – MN w zakresie funkcji. Jeśli architekt miał dostęp do planu, to powinien był to wziąć pod uwagę. Plan określa przeważającą funkcję działki i budynków na niej postawionych – do mieszkaniowych. Mylące mogłoby być, gdyby architekt sporządził plan na budowę budynku mieszkalnego, z funkcją usługową, a organ nie chciał tego uznać.

Według mnie jest to ewidentny błąd projektanta. Powinien był to zaprojektować według treści planu. W planie zagospodarowania jest wyraźnie określono, co można postawić na działce.

Obecnie wyjściem jest albo zmiana projektu na usytuowanie na działce budynku mieszkalnego z funkcją usługową, albo wnioskowanie o zmianę sposobu określenia dla terenu działki i czekanie na zmianę planu.

Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej  ▼▼▼