Legalizacja ogrodzenia od strony ulicy

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) zgłoszenia właściwemu organowi wymaga budowa ogrodzeń od strony dróg, ulic, placów, torów kolejowych i innych miejsc publicznych oraz ogrodzeń o wysokości powyżej 2,20 m (…). Zgodnie z ust. 5 cyt. przepisu zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1 należy dokonać przed terminem zamierzonego rozpoczęcia robót budowlanych. Do wykonywania robót budowlanych można przystąpić, jeżeli w terminie 30 dni od dnia doręczenia zgłoszenia właściwy organ nie wniesie, w drodze decyzji, sprzeciwu i nie później niż po upływie 2 lat od określonego w zgłoszeniu terminu ich rozpoczęcia.

Instytucja zgłoszenia stanowi zatem pewnego rodzaju substytut instytucji pozwolenia na budowę, przy czym organ administracji architektoniczno-budowlanej wydaje decyzję administracyjną tylko w przypadku wniesienia sprzeciwu w razie zaistnienia przesłanek wskazanych w art. 30 ust. 6 Prawa budowlanego. Przepis ten enumeratywnie określa, które z budów czy robót budowlanych wymagają zgłoszenia właściwemu organowi i wśród nich wskazuje budowę ogrodzeń od strony drogi.

Skutkiem naruszenia obowiązku zgłoszenia tego rodzaju robót budowlanych jest sankcja, jaka może wystąpić, gdy roboty budowlane są prowadzone bez wymaganego zgłoszenia i w takiej sytuacji ma zastosowanie przepis art. 49b Prawa budowlanego, co może prowadzić nawet do wydania dla inwestora nakazu rozbiórki obiektu budowlanego.

Przepis art. 49b Prawa budowlanego wskazuje tok postępowania administracyjnego w przypadku stwierdzenia przez organ naruszenia przez inwestora przepisu art. 30 ust. 1 Prawa budowlanego. Ust. 1 tego przepisu jako zasadę wprowadza obowiązek nakazania w drodze decyzji rozbiórki obiektu budowlanego lub jego części, będącego w budowie albo wybudowanego bez wymaganego zgłoszenia bądź pomimo wniesienia sprzeciwu przez właściwy organ. W kolejnych regulacjach tego przepisu mowa jest o możliwości legalizacji tego rodzaju samowoli budowlanej oraz o wymaganym trybie postępowania w razie stwierdzenia takiej samowoli.

W świetle powyższych regulacji nie jest możliwe pominięcie obligatoryjnego trybu postępowania wskazanego w art. 49b Prawa budowlanego, na skutek dobrowolnego zobowiązania się inwestora, który dopuścił się samowoli budowlanej, do doprowadzenia tej samowoli do stanu zgodnego z prawem. Organy nadzoru budowlanego nie dostrzegając powyższej regulacji stanęły na stanowisku, że inwestor mógł skutecznie uchylić się od skutków prawnych popełnionej samowoli tylko i wyłącznie poprzez rozebranie tych części ogrodzenia, których wysokość przewyższa 2,20 m. Oparte na tym stanowisku, ewidentnie sprzecznym z przepisem art. 49b Prawa budowlanego, decyzje już chociażby z tego względu nie mogły pozostać w obiegu prawnym.

Organ I instancji będzie obowiązany zastosować art. 49b, który umożliwia legalizację obiektu budowlanego będącego w budowie albo wybudowanego bez wymaganego zgłoszenia bądź mimo wniesienia sprzeciwu przez właściwy organ.

Niestety budowa musi być zgodna z aktualnym planem zagospodarowania.

Koszt legalizacji może wynieść 2500 zł.

Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) – link do formularza z indywidualną pomocą prawną »